Tewerkstellingskloof blijft hardnekkig in Brussel: “We moeten meten wat ertoe doet”

Brussels Parlementslid Imane Belguenani stelde een actualiteitsvraag aan minister Bernard Clarfayt naar aanleiding van een recente studie van hr-dienst Acerta. Uit die analyse, gebaseerd op Eurostat-cijfers uit 2024, blijkt dat de tewerkstellingskloof tussen mannen en vrouwen nergens zo groot is als in het Brussels Gewest. Vooral vrouwen, 55-plussers en kortgeschoolden hinken achterop. Bovendien blijft Brussel de regio met de laagste tewerkstellingsgraad van het land.

Voor Imane Belguenani is het duidelijk dat die cijfers maar een deel van het verhaal vertellen. “De tewerkstellingsgraad is een statisch gegeven dat geen rekening houdt met de Brusselse realiteit,” zegt ze. “Veel mensen die een vaste job vinden, verhuizen uit het gewest. Tegelijk trekken steden zoals Brussel mensen aan die op zoek zijn naar werk. Als we écht willen weten of Actiris goed werkt, moeten we kijken naar de activeringsgraad: hoeveel mensen zetten we effectief in beweging naar werk?”

Daar wringt volgens haar het schoentje. Uit een eerdere doorlichting van het Rekenhof blijkt dat de begeleiding én controle van werkzoekenden in Brussel strikt gescheiden zijn. In Vlaanderen en Wallonië zijn deze luiken beter geïntegreerd, wat leidt tot een efficiëntere aanpak. Belguenani merkt op dat dit structurele probleem ook intern erkend wordt. In een interview vorige week gaf Caroline Mancel, nummer twee bij Actiris, toe dat de controleprocedure te zwaar is en hervormd zou moeten worden. Maar volgens haar wordt die hervorming tegengehouden door vakbonden binnen Actiris. Tegelijk bleef ze vaag over het sanctiebeleid en suggereerde ze dat Brusselaars niet verplicht zijn om werk in Vlaanderen te aanvaarden. Dat klopt niet, aldus Belguenani: “De federale wetgeving is duidelijk. De gewestgrens mag geen criterium zijn voor een passende job. Bereikbaarheid wél.”

Tijdens haar tussenkomst in het parlement stelde Belguenani twee concrete vragen aan minister Clarfayt:

1. Beschikt de Brusselse regering over cijfers met betrekking tot de activeringsgraad van werkzoekenden, uitgesplitst naar geslacht en scholingsgraad?
2. Past Actiris de controle op beschikbaarheid en het sanctioneringsbeleid toe zoals de federale wet het voorziet, en klopt het dat hervormingen van de controleprocedure worden tegengehouden?

Volgens Belguenani moet Brussel een versnelling hoger schakelen. “Brussel heeft recht op een werkend activeringsbeleid dat mensen niet alleen registreert, maar hen ook effectief begeleidt naar duurzame jobs. Wie werk wil, moet geholpen worden. Maar wie weigert om stappen te zetten, moet daar ook op aangesproken worden. Alleen zo bouwen we aan een eerlijke, dynamische arbeidsmarkt in Brussel.”

Ook in het debat over de beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd neemt Belguenani een helder standpunt in. “De beperking van de werkloosheidsuitkeringen en de enorme gevolgen voor Brussel, heeft Brussel deels aan zichzelf te wijten,” stelt ze. “Actiris, het Brussels agentschap voor arbeidsbemiddeling, heeft onvoldoende ingezet op activering de afgelopen jaren.

Op mijn actualiteitsvraag heeft minister Clarfayt dat bevestigd: de controle op werkwilligheid door Actiris schiet tekort. Er is echter geen meerderheid om dit aan te passen. Open Vld blijft aandringen op een rechtvaardig maar streng en efficiënt activeringsbeleid. De beperking van de werkloosheid in de tijd is een verregaande maatregel, maar het zal alvast Brussel verplichten strenger te worden.”