Brussel – Wasserij Ganshory is een toonbeeld van weerbaar ondernemerschap. Letterlijk uit de as herrezen na een brand in 2016. De wasserij bestaat 76 jaar en is een echt familiebedrijf. Delphine Mesman, en haar echtgenoot Bart runnen deze KMO met een 15-tal personeelsleden in Ganshoren. Delphine is een geëngageerd ondernemer. Ze is voorzitter van UNIZO-Brussel.
Eind augustus 2016 slaat het noodlot toe. Een kortsluiting en een brand. Delphine en Bart willen onmiddellijk de doorstart maken. Ze gaan leningen aan. Werken overdag en ’s avonds na hun werkuren in wasserijen van collega’s om het eigen cliënteel niet te verliezen. Ze reorganiseren de werking, renoveren alles en zijn eind oktober klaar voor de opening. … en dan moeten ze wachten op de vergunningen van het BIM om te mogen starten. Wachten tot januari, en toen enkel door te dreigen de boeken neer te leggen. “De te lange termijnen voor vergunningen blijven een groot pijnpunt,” bevestigt Brussels Parlementslid Khadija Zamouri. “De onvoorspelbaarheid zorgt voor rechtsonzekerheid. Ondernemers hebben meer rechtzekerheid nodig als ze investeren”.
De Wasserij werkt voor grote en kleine bedrijven, overheidsinstellingen, maar vooral voor particuliere. Ze werken ook samen met een netwerk van 20 zelfstandige winkels waar ze was ophalen. Twee chauffeurs zijn de hele dag op de baan. De coronacrisis zijn ze met de nodige creativiteit doorgekomen: door extra opdrachten in rusthuizen op te nemen, om het verlies aan andere klanten, horeca bijvoorbeeld, op te vangen. De energiecrisis slaat ook toe: een energiefactiuur die maal drie gaat. Ze hebben hun energiegebruik geoptimaliseerd, maar ook de prijzen moeten aanpassen.
Geschikt en gemotiveerd personeel vinden is ook hier het grootste probleem. Verschil in inkomen tussen werken en niet-werken is te klein. “Actiris belde ons zelfs op om te vragen of ze een openstaande vacature mochten afsluiten. Ze vonden geen geschikte kandidaat voor ons”, vat Delphine Mesman het samen. Werknemers komen soms van buiten Brussel. Ze hebben ook twee werknemers op pensioengerechtigde leeftijd in dienst die wel nog willen werken. Daar komt nog eens bij dat deze sector geen beroep kan doen op flexijobs. Ze moeten dus wel werken met dagcontracten, wat administratief zeer zwaar is en niet bevorderlijk voor de werkzekerheid. Stefan Cornelis, OCMW-voorzitter in Ukkel, merkt tijdens het bezoek op: “We moeten het aantal sectoren dat beroep kan doen op flexijobs uitbreiden. Dit zou het personeelstekort deels kunnen verhelpen.”
Met dank aan Anton Van Assche en Julie Huntz van Unizo Brussel voor de organisatie van dit bezoek.
SHARE